Armani-koffertje al ingepakt
En daar zit cliënt Hans tegenover mij en mijn kantoorgenoot tijdens het intakegesprek. Hij maakt een vermoeide indruk: midden in een vechtscheiding en volgens eigen zeggen ziet de toekomst er somber uit. Zijn grootste zorgen? Een forse verplichting tot betaling van partneralimentatie én het risico dat hij de echtelijke woning moet verlaten.
Uit de brief van de advocaat van zijn echtgenote blijkt dat Hans wordt verzocht vrijwillig de woning te verlaten, omdat de thuissituatie volgens haar onhoudbaar is – met name voor de kinderen. Indien hij dat niet doet, zal een verzoek tot het treffen van voorlopige voorzieningen bij de rechtbank worden ingediend.
Zo’n voorlopige voorziening is een tijdelijke maatregel waarbij de rechter beslist wie tijdens de scheidingsprocedure in de woning mag blijven wonen. Daarbij weegt de rechter onder meer de belangen van de kinderen en de omstandigheden van beide partijen af. Volgens de advocaat van zijn echtgenote is de kans aanzienlijk dat zij voorlopig met de kinderen in de woning mag verblijven en dat Hans daartoe geen toegang meer heeft.
Hans heeft met deze dreigende taal zijn Armani-koffertje al ingepakt – keurig, alsof hij op zakenreis gaat – en is bereid om ter wille van zijn kinderen gehoor te geven aan het verzoek. Want wie zit er nu te wachten op een juridische veldslag met alle ellende van dien?
Voor Hans is dit allemaal bijzonder pijnlijk. Hij is gehuwd onder huwelijkse voorwaarden (koude uitsluiting) en de woning staat op zijn naam. Waar hij naartoe moet als hij de woning moet verlaten, weet hij niet. Anders dan zijn echtgenote, die kan terugvallen op een vermogende familie met meerdere woningen (die hebben een huizenportfolio waar Funda jaloers op zou zijn), heeft Hans geen mogelijkheden om tijdelijk elders onderdak te vinden. Bovendien gebruikt hij een deel van de woning als kantoorruimte. Daar verdient hij als hoofdkostwinner het inkomen waar het gezin van leeft. Als hij die ruimte verliest, kan hij zijn werk nauwelijks voortzetten met het risico dat hij de lasten niet meer kan betalen en uiteindelijk zelfs een executieveiling dreigt. En laten we eerlijk zijn: een huis kwijtraken aan de veiling is geen feest.
Wij adviseren Hans dan ook om de woning niet vrijwillig te verlaten. Doet hij dat wel, dan loopt hij het risico dat de rechter oordeelt dat hij elders kan verblijven, wat zijn positie aanzienlijk verzwakt. Zijn echtgenote heeft bovendien alternatieve mogelijkheden via haar familie, terwijl voor Hans het behoud van de woning essentieel is om zijn werk te kunnen blijven doen en daarmee zijn kinderen te kunnen onderhouden. Kortom: tijd om het Armani-koffertje weer uit te pakken en de strijd aan te gaan.
We maken duidelijk dat er geen garanties bestaan, maar dat wij zijn belangen, ook ten aanzien van alimentatie, stevig zullen bepleiten bij de rechter. Wij maken hem duidelijk dat we geen ijzer met handen kunnen breken, maar dat we zijn belangen stevig zullen verdedigen. Hij knikt opgelucht – eindelijk iets dat hoopvoller klinkt dan alle brieven die hij de afgelopen weken heeft ontvangen. Hij verlaat met fiere passen het kantoor.