Veiligheid en vernieuwing, in verbinding met de stad

Weleens van Amsterdam naar de stad van Brussel gewandeld? Niet veel mensen zullen deze vraag met ja beantwoorden, die afstand is nogal groot. Het is ook de lengte van de kademuren in de binnenstad van Amsterdam: 200 kilometer. Tel daar 850 bruggen bij op en denk je in dat al die kademuren en bruggen aangepakt moeten worden. Dan lijkt een wandeling naar Brussel ineens een minder grote opgave. Maar de gemeente Amsterdam gaat samen met marktpartijen de uitdaging aan.

Het Programma Bruggen en Kademuren (PBK) werd 2,5 jaar geleden speciaal voor deze opgave opgericht. We vragen programmadirecteur Jan Dijstelbloem en directielid Ivo Visser wat de grootste uitdagingen zijn, nu de aanbesteding voor de bruggen in voorbereiding is.  

Sneller en méér

Ivo Visser: “Waar ik wakker van lig? Ik geef liever aan wat we inmiddels al bereikt hebben en waar ik trots op ben. We hebben onderscheid weten te maken tussen bruggen die onmiddellijk aangepakt moeten worden, en bruggen die veilig zijn maar die wel opgeknapt of vernieuwd moeten worden. We hebben voldoende deskundigheid verworven om een oordeel te vellen of een brug in de eerste of tweede categorie valt. In plaats van projectmatig gaan we voor die tweede categorie programmatisch aan de slag, waardoor we jaarlijks flink meer bruggen kunnen aanpakken.” Jan Dijstelbloem: “Ik deel die trots. We noemen die versnelling de Factor 20: we pakken in plaats van 500 meter kademuur 2,5 kilometer per jaar aan en in plaats van één brug doen we er tien. Om te beginnen. En we zetten vol in op innovatie.”

Proactief

Visser: “Feit is wel: dat heeft impact op de leefbaarheid en bereikbaarheid van de stad.” Dijstelbloem: “Dat maakt de opgave die we hebben zo complex. We gaan de leefbaarheid op gebiedsniveau bekijken. Niet alleen de vraag stellen: kunnen omwonenden nog bij hun voordeur komen, maar ook: hoe laten we andere werkzaamheden daar ook doorgaan? Dat kunnen we proactief benaderen, omdat we een veel beter beeld hebben van de staat van bruggen en kademuren dan twee jaar geleden.”
Visser: “We hebben het nu beter in de vingers: we programmeren wanneer welke kademuur of brug aan de beurt is. We willen bovendien niet meer ‘alleen repareren wat stuk is’. Héle bruggen aanpakken, zodat die er weer vele jaren tegenaan kunnen. Dan hoef je maar één keer op zo’n locatie aan de slag, in plaats van steeds een beetje te doen. Door onze programmatische aanpak houden we de stad bereikbaar.”

Aanstekelijke energie

Dijstelbloem: “Maar dat kunnen we niet alleen. Kennisinstellingen en marktpartijen zeggen al langer tegen ons: dit kan toch veel slimmer? Ja, dat kan. En dat gaan we nu doen. Daarvoor hebben we de expertise van die partijen hard nodig. We zetten de deuren wijd open voor iedereen die zijn kennis en ervaring wil delen.” Bij het contract ‘Kademakers’ van de kademuren, bleek al dat de betrokken aannemers veel méér deden dan alleen reageren op de uitvraag. “Zij kwamen met ideeën en zagen kansen die wij niet hadden gezien. Dat is precies wat we willen! We hopen op eenzelfde reactie bij de aanbesteding voor de bruggen.”
Visser: “We gaan jarenlang sámen werken aan onze stad. Daarom willen we samen met partijen uitzoeken: wat is voor iedereen handig? Hoe kunnen we samen verbeteren en optimaliseren?”

Samen leren

Dijstelbloem: “Intussen werken we ook samen aan innovaties en leren we van elkaar. Denk bijvoorbeeld aan het behoud van bomen. Ik hoop dat we samen met kennisinstellingen, ingenieursbureaus, aannemers en vele anderen op een prachtige manier alle werkzaamheden kunnen inpassen.”
Visser: “We hebben veel van die enthousiaste partijen nodig, want we kunnen elk paar handen gebruiken. In onze Markt community kunnen alle partijen met de gemeente en met elkaar kennis uitwisselen.”